Te gek weekend na een dipje
Door: karlien
Blijf op de hoogte en volg Karlien
01 Maart 2010 | Indonesië, Batavia
Hoi lieve allemaal!!
Weer even een berichtje na een te gek weekend! Ik begin even bij het begin..
Afgelopen week (zondag 21 februari) begonnen we met een bezoekje aan de Lunterse Boer in Natsepa, dit is van de familie Manuputty. Één man hadden we ontmoet tijdens onze reis van Jakarta naar Ambon. Hier zijn we ook lekker blijven eten en hebben gezwommen.
Vervolgens begonnen we maandag met stage lopen op een nieuwe basisschool. Namelijk SD Lima. Meteen voelde het weer als aapjes kijken, elke klas kwam naar ons kijken en riepen naar ons.
’s Middags zijn we gekoppeld aan studenten van de universiteit Pattimura. Echt heel leuk! Zij kletsen aardig wat Engels en het is ook leuker omdat ze van onze leeftijd zijn. Meteen zijn er ’s avonds wat meiden komen eten en hebben we gezellig gekletst.
Dinsdag t/m donderdag hebben we dus les gegeven. De kinderen op deze school spraken nauwelijks Engels en gelukkig kwamen de studenten mee van de universiteit om te vertalen. Toch is dit wel een obstakel want het enthousiasme komt toch minder goed over. Verschillende liedjes gezongen en spelletjes gedaan en natuurlijk iets verteld over Nederland.
Opeens stonden daar twee Belanda guru’s (Nederlandse leerkrachten) te voetballen op het plein, samen met Oriana gingen we met nog wat kinderen hoog houden en een wedstrijdje voetballen. De hele school liep uit, binnen no time stond iedereen om ons heen te juichen en te schreeuwen. Zo grappig! Maar zo warm en vermoeiend. Het zweet liep overal.. Toch niet iets wat ik elke dag ga doen, voetballen in de hitte.
Dinsdag avond waren we uitgenodigd bij de familie Tomasoa. Lekker gegeten, gezongen en gedanst! Wat een gastvrijheid! Sowieso verbaas ik me er elke keer weer over. Waar we ook komen er is altijd eten en ze denken ook dat we niets zelf kunnen doen zoals lopen, dingen tillen etc. Soms ook wel vermoeiend hoor, ze willen echt alles voor ons doen.
Op woensdag weer stage gelopen en na de stage was er een meeting met dr. Nona, de gemeente secretaris. De hele tijd werd er in het Maleis gekletst en ik ben er nog steeds niet achter waar het nou over ging. Erg jammer want we moesten en zouden er bij zijn.
Naar strand gaan is ondertussen ook een hobby van ons geworden en verbranden ook pffffffff dat gaat snel hier! Je ligt 5 minuten in de zon en je bent al verkleurd. Het jammere is alleen dat je je hempje erin ziet staan ipv je bikini omdat dat niet gebruikelijk is. Toch hebben we een strandje gevonden waar niemand komt dus daar gaan we voortaan maar naar toe.
Op donderdag wilden Oriana, Kim en ik na een lekkere lunch samen met Oom Nico naar Halong toe gaan. Daar wonen de zussen van Alfaro z’n oma. Maar deze bestemming hebben we niet bereikt. In een volgepropt busje, in het veel te drukke verkeer kon de chauffeur van ons busje nog net op tijd remmen. Alleen de vrachtwagen achter ons en de ojek (brommer) daarachter niet. Stel je voor, je zit in een volgepropt busje met zwetende mensen, een kip die klaar is voor de slacht en een paar vissen in een zakje die net buiten het busje hangt, er wordt geremd, je gaat met z’n allen naar voren, dan zit je weer bijna terug op je plek en krijg je een klap van achteren. Nou dan schrik je! Ik heb het niet zo bewust mee gemaakt maar opeens zag ik dat het glas van de achterruit eruit lag, gelukkig naar buiten. Ik zat een beetje voorin en had nergens last van. Daarentegen hadden de pechvogels Oriana en Kim wel de klap opgevangen en waren met hun hoofd tegen het busje gekomen. Ook Oom Nico had de klap opgevangen en had last van zijn nek. Meteen uitgestapt, de kip was ondertussen al vermorzeld omdat iedereen daar ongeveer op stapte. De dokter was aan de andere kant van de straat. Even na laten kijken maar alles was goed. Toch hadden de meiden dikke hoofdpijn, wéér een ongeluk binnen 2 weken…. We zagen het allemaal even niet meer zitten… Oriana wilde het liefst meteen naar huis en ik ook want de volgende dag was Alfaro jarig.. Pfffffff stom verkeer hier.
Na wat zeuren tegen elkaar zijn we uit eten geweest samen met Oom Nico, was heel gezellig en lekker.
Vanaf vrijdag zijn we een weekend naar Saparua geweest. We waren uitgenodigd door de familie Soumokil, familie van Talitha. Saparua is een ander eiland waar je met de ferry kunt komen, je doet hier ongeveer drie kwartier over. Meteen bij de ontmoeting met de familie voelde ik me thuis. Zo lief en zo behulpzaam en enorm gastvrij. Toen we aankwamen in Saparua gingen we met een busje verder naar Booi, dit is de plek waar het ouderlijk huis van de familie Soumokil staat. Vervolgens moesten we veel trappen lopen om bij het huis te komen maar dit is weer goed voor de beenspiertjes. De rust op dit eiland viel me meteen op. Iedereen loopt bij elkaar binnen en kent elkaar ook.
Twee huizen stonden tegenover elkaar. Wij kregen het huis tegenover het ouderlijk huis helemaal alleen voor ons. Met uitzicht op het water en met uitzicht op Nusalaut, hier komt Alfaro z’n moeder vandaan. De rest van de familie sliep in het ouderlijk huis, zelfs gewoon op de grond…..
Meteen namen ze ons op sleeptouw, we gingen met een bootje naar het Pombo island, een onbewoond eilandje. Zo gaaf! Super blauwe zee, wit strandje en verder één grote rots met allemaal bomen. Heel mooi! Veel gezwommen met de neefjes en nichtjes en daarna weer terug naar huis om al het eten wat ze voor ons hadden gekookt lekker op te eten. In Booi hadden we totaal geen bereik met onze mobieltjes, balen natuurlijk aangezien we wat dat betreft verwende Westerse meisjes zijn. Maar bij de kerk zou er wel bereik zijn. Dus wij naar de kerk en ja hoor! Net genoeg bereik om even te bellen of te smsen. Irene waarschuwde ons ’s avonds voor een kakkerlak die vanuit de douche de slaapkamer binnen kwam kruipen. Ooooooooooooh een kakkerlakje, dachten we. Nou wat een groot vies beest was dat! Wij keihard gillen, die neven kwamen meteen naar binnen gerend, buiten op de trap zat het halve dorp te kijken wat er gebeurde en om ons vervolgens keihard uit te lachen.. haha! Wat een vies beest was dat. Meteen panisch natuurlijk. Maar uiteindelijk goed geslapen.
Zaterdag zijn we rond 6 uur wakker gekraaid door de kippen en door alle mensen die al zo vroeg op staan, druk met wassen, water halen of gewoon keiharde muziek draaien. Ze namen ons weer op sleeptouw, eerst naar ford duurstede. Dit is een ford wat de Nederlanders in de tijd van de VOC hebben gebruikt. Lag op een mooie locatie en toch weer leuk om iets Nederlands te zien. Vervolgens moesten we een stukje door de jungle (daar leek het op maar dan droog) rijden over aan zandpaadje. We dachten wat is dit nou weer! Maar we kwamen uit bij een prachtig bounty strandje genaamd Kulur. Weet je wel, een hagelwit strand, met een superblauwe zee en mooie grote groene bomen erbij met het uitzicht op Ceram (hier komt de vader van Alfaro vandaan) Hier hoop ik ook nog een keer naar toe te gaan. Echt super mooi!
Nog een stukje verder de jungle in kwamen we uit bij een grot. Met zoet koud water. Zo bijzonder want het was echt drinkwater en het was er heel koel.
’s Middags lekker verse ananas gegeten en weer lekker gezwommen en gesnorkeld, super mooi om al die vissen te zien zwemmen tussen het koraal en er zijn vooral veel blauwe zeesterren. Mooi!
Bidden doen ze ook veel, zo ook ’s avonds. De kerkraad kwam bidden en eten, dit doen ze elke zaterdag bij iemand anders thuis.
Zondag ochtend werden we weer vroeg wakker en dit was maar goed ook want om half 9 zaten we weer in de kerk. We hadden een liedje in het Indonesisch voorbereid uit de bijbel wat we hebben gezongen. Was wel even eng want we zaten voorin de kerk dus wij keken recht in iedereen hun gezicht. Volgens mij heette het liedje : Kuperlukan juruslamat (zoiets). Maar ze konden het erg waarderen. ’s Middags weer lekker gezwommen op Pombo island en met onweer terug gegaan, brrrrrrrrrrrr. Thuis gekomen weer lekker gedoucht zoals dat gebruikelijk is met een bakje water over je heen scheppen.
Voor de hondenliefhebbers lees de volgende zinnen niet.
Het avond eten was weer klaar gemaakt en er zat iets bij wat op shoarma leek. Smaakte erg goed maar het was hond! Ik heb één stukje op en het was eigenlijk echt lekker maar omdat ik wist dat het hond was kon ik toch niet meer op scheppen…..
Die beesten lopen daar gewoon wat rond net zoals de koeien bij ons maar omdat het in Nederland echt een huisdier is kon ik niet meer op dan één stukje. Het is trouwens wel wat taaier dan een stukje shoarma.
Verder die avond afscheid genomen en samen liedjes gezongen, zo gezellig! Wat een super weekend met zoveel ervaringen, veel foto’s en heel veel gezelligheid. Dit weekend heeft de afgelopen week weer positief gemaakt.
Toch vandaag weer in het ziekenhuis beland. Irene kon al een week niet goed naar de wc en had hier wat hulp bij nodig, de schoonmakers enz komen ook gewoon aan haar bed staan terwijl ze behandeld wordt alsof ze een aapje is. Niet normaal hier, iedereen maakt ook stiekem foto’s of voelt even aan je. Zo gek! Nog een reden dat we in het ziekenhuis waren is dat een vrouw van de familie Soumokil niet goed werd. We hebben begrepen dat ze ernstig ziek is dus wensen we haar veel sterkte toe.
Deze week weer lekker stage lopen, lees: veel zweten. Ondertussen is Alfaro z’n zus ook geland en gaan we daar morgen gezellig mee eten, heb er zin in! Verder nog geen wilde plannen maar dit kan elke keer zo weer om slaan, hier verandert de planning ongeveer elk uur.
Leuk jullie berichtjes elke keer te lezen! Al wat minder koud daar? Ik ben verbrand, dat is ook niet lekker hoor haha. Groetjes en liefssssss
Weer even een berichtje na een te gek weekend! Ik begin even bij het begin..
Afgelopen week (zondag 21 februari) begonnen we met een bezoekje aan de Lunterse Boer in Natsepa, dit is van de familie Manuputty. Één man hadden we ontmoet tijdens onze reis van Jakarta naar Ambon. Hier zijn we ook lekker blijven eten en hebben gezwommen.
Vervolgens begonnen we maandag met stage lopen op een nieuwe basisschool. Namelijk SD Lima. Meteen voelde het weer als aapjes kijken, elke klas kwam naar ons kijken en riepen naar ons.
’s Middags zijn we gekoppeld aan studenten van de universiteit Pattimura. Echt heel leuk! Zij kletsen aardig wat Engels en het is ook leuker omdat ze van onze leeftijd zijn. Meteen zijn er ’s avonds wat meiden komen eten en hebben we gezellig gekletst.
Dinsdag t/m donderdag hebben we dus les gegeven. De kinderen op deze school spraken nauwelijks Engels en gelukkig kwamen de studenten mee van de universiteit om te vertalen. Toch is dit wel een obstakel want het enthousiasme komt toch minder goed over. Verschillende liedjes gezongen en spelletjes gedaan en natuurlijk iets verteld over Nederland.
Opeens stonden daar twee Belanda guru’s (Nederlandse leerkrachten) te voetballen op het plein, samen met Oriana gingen we met nog wat kinderen hoog houden en een wedstrijdje voetballen. De hele school liep uit, binnen no time stond iedereen om ons heen te juichen en te schreeuwen. Zo grappig! Maar zo warm en vermoeiend. Het zweet liep overal.. Toch niet iets wat ik elke dag ga doen, voetballen in de hitte.
Dinsdag avond waren we uitgenodigd bij de familie Tomasoa. Lekker gegeten, gezongen en gedanst! Wat een gastvrijheid! Sowieso verbaas ik me er elke keer weer over. Waar we ook komen er is altijd eten en ze denken ook dat we niets zelf kunnen doen zoals lopen, dingen tillen etc. Soms ook wel vermoeiend hoor, ze willen echt alles voor ons doen.
Op woensdag weer stage gelopen en na de stage was er een meeting met dr. Nona, de gemeente secretaris. De hele tijd werd er in het Maleis gekletst en ik ben er nog steeds niet achter waar het nou over ging. Erg jammer want we moesten en zouden er bij zijn.
Naar strand gaan is ondertussen ook een hobby van ons geworden en verbranden ook pffffffff dat gaat snel hier! Je ligt 5 minuten in de zon en je bent al verkleurd. Het jammere is alleen dat je je hempje erin ziet staan ipv je bikini omdat dat niet gebruikelijk is. Toch hebben we een strandje gevonden waar niemand komt dus daar gaan we voortaan maar naar toe.
Op donderdag wilden Oriana, Kim en ik na een lekkere lunch samen met Oom Nico naar Halong toe gaan. Daar wonen de zussen van Alfaro z’n oma. Maar deze bestemming hebben we niet bereikt. In een volgepropt busje, in het veel te drukke verkeer kon de chauffeur van ons busje nog net op tijd remmen. Alleen de vrachtwagen achter ons en de ojek (brommer) daarachter niet. Stel je voor, je zit in een volgepropt busje met zwetende mensen, een kip die klaar is voor de slacht en een paar vissen in een zakje die net buiten het busje hangt, er wordt geremd, je gaat met z’n allen naar voren, dan zit je weer bijna terug op je plek en krijg je een klap van achteren. Nou dan schrik je! Ik heb het niet zo bewust mee gemaakt maar opeens zag ik dat het glas van de achterruit eruit lag, gelukkig naar buiten. Ik zat een beetje voorin en had nergens last van. Daarentegen hadden de pechvogels Oriana en Kim wel de klap opgevangen en waren met hun hoofd tegen het busje gekomen. Ook Oom Nico had de klap opgevangen en had last van zijn nek. Meteen uitgestapt, de kip was ondertussen al vermorzeld omdat iedereen daar ongeveer op stapte. De dokter was aan de andere kant van de straat. Even na laten kijken maar alles was goed. Toch hadden de meiden dikke hoofdpijn, wéér een ongeluk binnen 2 weken…. We zagen het allemaal even niet meer zitten… Oriana wilde het liefst meteen naar huis en ik ook want de volgende dag was Alfaro jarig.. Pfffffff stom verkeer hier.
Na wat zeuren tegen elkaar zijn we uit eten geweest samen met Oom Nico, was heel gezellig en lekker.
Vanaf vrijdag zijn we een weekend naar Saparua geweest. We waren uitgenodigd door de familie Soumokil, familie van Talitha. Saparua is een ander eiland waar je met de ferry kunt komen, je doet hier ongeveer drie kwartier over. Meteen bij de ontmoeting met de familie voelde ik me thuis. Zo lief en zo behulpzaam en enorm gastvrij. Toen we aankwamen in Saparua gingen we met een busje verder naar Booi, dit is de plek waar het ouderlijk huis van de familie Soumokil staat. Vervolgens moesten we veel trappen lopen om bij het huis te komen maar dit is weer goed voor de beenspiertjes. De rust op dit eiland viel me meteen op. Iedereen loopt bij elkaar binnen en kent elkaar ook.
Twee huizen stonden tegenover elkaar. Wij kregen het huis tegenover het ouderlijk huis helemaal alleen voor ons. Met uitzicht op het water en met uitzicht op Nusalaut, hier komt Alfaro z’n moeder vandaan. De rest van de familie sliep in het ouderlijk huis, zelfs gewoon op de grond…..
Meteen namen ze ons op sleeptouw, we gingen met een bootje naar het Pombo island, een onbewoond eilandje. Zo gaaf! Super blauwe zee, wit strandje en verder één grote rots met allemaal bomen. Heel mooi! Veel gezwommen met de neefjes en nichtjes en daarna weer terug naar huis om al het eten wat ze voor ons hadden gekookt lekker op te eten. In Booi hadden we totaal geen bereik met onze mobieltjes, balen natuurlijk aangezien we wat dat betreft verwende Westerse meisjes zijn. Maar bij de kerk zou er wel bereik zijn. Dus wij naar de kerk en ja hoor! Net genoeg bereik om even te bellen of te smsen. Irene waarschuwde ons ’s avonds voor een kakkerlak die vanuit de douche de slaapkamer binnen kwam kruipen. Ooooooooooooh een kakkerlakje, dachten we. Nou wat een groot vies beest was dat! Wij keihard gillen, die neven kwamen meteen naar binnen gerend, buiten op de trap zat het halve dorp te kijken wat er gebeurde en om ons vervolgens keihard uit te lachen.. haha! Wat een vies beest was dat. Meteen panisch natuurlijk. Maar uiteindelijk goed geslapen.
Zaterdag zijn we rond 6 uur wakker gekraaid door de kippen en door alle mensen die al zo vroeg op staan, druk met wassen, water halen of gewoon keiharde muziek draaien. Ze namen ons weer op sleeptouw, eerst naar ford duurstede. Dit is een ford wat de Nederlanders in de tijd van de VOC hebben gebruikt. Lag op een mooie locatie en toch weer leuk om iets Nederlands te zien. Vervolgens moesten we een stukje door de jungle (daar leek het op maar dan droog) rijden over aan zandpaadje. We dachten wat is dit nou weer! Maar we kwamen uit bij een prachtig bounty strandje genaamd Kulur. Weet je wel, een hagelwit strand, met een superblauwe zee en mooie grote groene bomen erbij met het uitzicht op Ceram (hier komt de vader van Alfaro vandaan) Hier hoop ik ook nog een keer naar toe te gaan. Echt super mooi!
Nog een stukje verder de jungle in kwamen we uit bij een grot. Met zoet koud water. Zo bijzonder want het was echt drinkwater en het was er heel koel.
’s Middags lekker verse ananas gegeten en weer lekker gezwommen en gesnorkeld, super mooi om al die vissen te zien zwemmen tussen het koraal en er zijn vooral veel blauwe zeesterren. Mooi!
Bidden doen ze ook veel, zo ook ’s avonds. De kerkraad kwam bidden en eten, dit doen ze elke zaterdag bij iemand anders thuis.
Zondag ochtend werden we weer vroeg wakker en dit was maar goed ook want om half 9 zaten we weer in de kerk. We hadden een liedje in het Indonesisch voorbereid uit de bijbel wat we hebben gezongen. Was wel even eng want we zaten voorin de kerk dus wij keken recht in iedereen hun gezicht. Volgens mij heette het liedje : Kuperlukan juruslamat (zoiets). Maar ze konden het erg waarderen. ’s Middags weer lekker gezwommen op Pombo island en met onweer terug gegaan, brrrrrrrrrrrr. Thuis gekomen weer lekker gedoucht zoals dat gebruikelijk is met een bakje water over je heen scheppen.
Voor de hondenliefhebbers lees de volgende zinnen niet.
Het avond eten was weer klaar gemaakt en er zat iets bij wat op shoarma leek. Smaakte erg goed maar het was hond! Ik heb één stukje op en het was eigenlijk echt lekker maar omdat ik wist dat het hond was kon ik toch niet meer op scheppen…..
Die beesten lopen daar gewoon wat rond net zoals de koeien bij ons maar omdat het in Nederland echt een huisdier is kon ik niet meer op dan één stukje. Het is trouwens wel wat taaier dan een stukje shoarma.
Verder die avond afscheid genomen en samen liedjes gezongen, zo gezellig! Wat een super weekend met zoveel ervaringen, veel foto’s en heel veel gezelligheid. Dit weekend heeft de afgelopen week weer positief gemaakt.
Toch vandaag weer in het ziekenhuis beland. Irene kon al een week niet goed naar de wc en had hier wat hulp bij nodig, de schoonmakers enz komen ook gewoon aan haar bed staan terwijl ze behandeld wordt alsof ze een aapje is. Niet normaal hier, iedereen maakt ook stiekem foto’s of voelt even aan je. Zo gek! Nog een reden dat we in het ziekenhuis waren is dat een vrouw van de familie Soumokil niet goed werd. We hebben begrepen dat ze ernstig ziek is dus wensen we haar veel sterkte toe.
Deze week weer lekker stage lopen, lees: veel zweten. Ondertussen is Alfaro z’n zus ook geland en gaan we daar morgen gezellig mee eten, heb er zin in! Verder nog geen wilde plannen maar dit kan elke keer zo weer om slaan, hier verandert de planning ongeveer elk uur.
Leuk jullie berichtjes elke keer te lezen! Al wat minder koud daar? Ik ben verbrand, dat is ook niet lekker hoor haha. Groetjes en liefssssss
-
01 Maart 2010 - 12:15
Marcel:
Toch misschien een boek maken. hahaha. Weer mooie verhalen. Veel plezier. Groetjes aan Jentje! -
01 Maart 2010 - 13:08
Willem:
Heey Kar,
nog last van de crash? Hier was het gister bagger weer, stormachtig en veel regen. Voor de rest alles oke, behalve dat de langedam grotendeels ondersteboven ligt.
Plezierig verder en groetjes x -
01 Maart 2010 - 13:37
Dana:
haha trutje met je 'verbrand is ook niet lekker hoor' :P
Hier is het vandaag eens lekker weer, het zonnetje schijnt!
Geniet en niet te veel ongelukken maken he, we willen we je wel heel terug zien in NL.
xxx -
01 Maart 2010 - 13:39
ML:
Karlienos is de baas van het pleintje :) Dus dikke slidings ingezet daar?
Ik vind te gek al je stukjes te lezen Karlien... dus ik kijk weer uit naar het volgende stukje
Lawalater
XML -
01 Maart 2010 - 13:53
Kelly & Bailey:
Wat een leuk verhaal weer Karlien! Jullie maken echt veel mee he? Leuk hoor! Hier alles goed. Bailey groeit hard! :)
Dikke kus van ons X -
01 Maart 2010 - 14:02
Fransgall:
Heey Kar, NIET tof van dat ongeluk maar gelukkig staan daar een hoop leuke belevenissen tegenover :). Je verhalen worden steeds langer en spannender man. Je maakt echt veel mee. Zelfs al naar Saparua geweest, te gek!!!
Nou succes met alle kakkerlakken.
xxxx veel liefs
p.s: VANDAAG SCHIJNT DE ZON!!
-
01 Maart 2010 - 16:11
Petje:
wel vermoeiend maar wel gezellie,succes verder,dikke knuffel vanuit C-LAND -
01 Maart 2010 - 17:52
Uncle Alfaris:
Astaganaga...
Schitterend...verhaal, lijkt wel een sprookje...
Leuke maar ook minder leuke
ervaringen...
Dit pakken ze nooit meer af Ka...
Nu maar hopen dat er geen ongelukken méér gebeuren...want je weet maar nooit...
Hati2 di Ambon...want ze rijden daar zoo roekeloos..
een ongelukje zit in een klein hoekje...
Pfff.....rindu -
01 Maart 2010 - 20:37
Xandra:
Doe voorzichtig! leuk je verhalen! Wat maken jullie toch veel mee. Wel al veel doktersbezoeken zeg.
Groetjes! Liefs -
01 Maart 2010 - 20:43
Rian:
Wooooowww te gek!
Heb je net weer teruggemaild oh haha.
Zolang je geen paarden eet vind ik 't goed;)
Succes weer van de week!
xxx -
03 Maart 2010 - 20:09
Radna:
Hey karlien,
ff een reactie van mij..
zo te lezen gaat het goed met jou en heb je het daar prima naar je zin..
zo leuk om je verhalen te lezen..
moet ook wel erg lachen om je 'beesten'verhalen getsie!Liefs van mij en xje van kyano.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
