Ceram of Seram?

Wat ik deze week als eerste wilde doen is mijn Sarong Kabaya ophalen. Bij het naaiatelier aangekomen bleek dat hij te groot was. Dus hebben ze hem kleiner gemaakt en eergisteren heb ik hem opgehaald. Hij is heel mooi, al zeg ik het zelf!

We hebben deze week stage gelopen op SMP 14. Verschillende lessen gegeven over de natuur en wat meervoudige intelligentie werkvormen toegepast. Heel leuk om het resultaat te zien!

Het eerste hoogtepunt van deze week, waar ik stiekem al de hele tijd hier op Ambon naar uitkeek, is een bezoekje aan het eiland Ceram! Is het nou Seram of Ceram? Volgens mij gebruiken we in Nederland Ceram dus hou ik me daar maar aan.
Samen met Usi Sonya, Bung Erik en Oriana reden we van maandag op dinsdag nacht om 04.00 uur met een huurauto naar Liang. Vanaf hier staken we met de boot (een ferry dus dat was heel goed te doen) over naar Ceram.
Usi Sonya heeft heel veel contacten en had geregeld dat wij als eerste op de boot mochten. Nadat de boot was volgestopt met auto’s, volgeladen bussen, veel motors en veel mensen vertrokken we om 07.00 uur.
Twee uur later kwamen we aan. Daar begon onze trip. Ceram is echt heel erg groen, het lijkt wel één groot bos met af en toe een dorpje ertussen. Enorm hoge palmbomen en verschillende fruitbomen. Het ruikt er ook heel fris, heel anders dan wat we gewend zijn op Ambon.
Na een klein uurtje genieten van de omgeving waren we aangekomen in het dorpje Seruawan. Hier komt de familie Pentury vandaan, het is een klein dorpje met gekleurde huisjes. We liepen naar een roze huisje toe, dit is het ouderlijk huis van de familie. Hier woont Oom Agus Pentury. Meteen werden we ontvangen met zoete thee, brood en pisang goreng. Ik zag wat foto’s aan de muur hangen met gezichten die ik meteen herkende.
Rondom het huisje ligt een grote tuin met een enorme mangustan boom. Een fruitsoort die Oriana en ik graag lusten. Achter het huisje is er een keuken aangeplakt waar de dochter van Oom Agus een lekkere maaltijd had voorbereid.
Na een kleine wandeling door het dorpje hebben we deze ook lekker opgegeten.
Oom Agus vertelde dat elk familielid die hier kwam papeda at. Sorry, dat deel van de maaltijd heb ik overgeslagen. Wel heb ik lekkere vis op, met groente en rijst.
Iedereen hier verzorgt ons zo goed!
Na nog even gekletst te hebben, hebben we afscheid genomen. Ik vond het toch wel bijzonder om hier geweest te zijn.
Daarna zijn we doorgereden naar het plaatsje Rumahkay.
Hier hebben we twee watervallen gezien. Voor de eerste hebben we eerst een kwartier door de jungle gelopen. Uiteindelijk was de waterval niet zo goed bereikbaar en zijn we naar de tweede gegaan. Ook hiervoor moest je een stukje door de jungle en uiteindelijk zagen we daar een super mooie waterval!
We hebben hier lekker gezwommen, het water was ijskoud en we zijn op de rotsen geklommen en met het water van de waterval naar beneden gesprongen.
(het klinkt nu heel wat, maar het was maar 1,5 meter hoog haha)
Wel een te gekke ervaring!!!!!!
Afgepeigerd maar voldaan zijn we rond 15.00 uur begonnen aan de terugtocht richting de boot. Half slaperig heb ik met m’n hoofd uit het raam gehangen en nog eens goed de omgeving in me opgenomen. Wat een rustig leventje hebben die mensen hier toch.
Om 18.00 uur vertrok de boot weer richting Liang op Ambon. Tijdens het kletsen zagen we opeens wat omhoog komen in de zee. Een stuk of 10 dolfijnen lieten hun vinnen zien en een aantal maakten een mooie duik. Zo dichtbij en in de natuur had ik ze nog nooit gezien.
Aangekomen op Ambon hebben we nog wat gegeten in Passo en een uur later lag ik moe maar met een grote smile in m’n bed. Deze dag was er weer één voor op het lijstje om niet te vergeten.

Nog een kippenvel moment was gisterochtend. Om 06.30 kwamen we aan op SD dua. De hele straat stond al vol met kinderen, het was namelijk wereld afval dag. Met alle belangrijke mensen die over Ambon gaan, de pers, de dames van het MicMec en elke school die mee wilde doen, liepen we een optocht door de stad.
Deze werd begeleid door de politie en een drumkorps. Echt te gek!
Met 2500 kinderen liepen we de stad door, de kinderen hadden zelf borden en spandoeken gemaakt over Ambon hijau dan bersih.
Onderweg voegden ouders zich eraan toe, oma’s liepen mee, echt iedereen! De hele stad lag plat. Per klas waren er een aantal kinderen die een prullenbakje mee hadden genomen om het vuil onderweg op te pakken en erin te doen. We zongen liedjes en na ongeveer 1,5 uur lopen kreeg iedereen een pakketje met water en wat lekkers erin.

Om half 10 zijn Oriana en ik met de dames van het MicMec en Oom Ben naar Kilang gegaan. Weer zo’n geweldige achtbaanrit door de bergen….
Dit is het dorp waar Tante Mary vandaan komt. Samen met klas 5 zijn we naar beneden afgedaald naar het strand van Kilang. Dit was een hele tocht want er was weer een zelfgemaakt pad door de jungle. Het strand zag er heel vies uit en de kinderen hebben het helemaal schoon gemaakt.
Na het schoonmaken hebben Oriana en ik nog een activiteit met ze gedaan. Ze hebben het zand eens bekeken want ze waren er toch heilig van overtuigd dat het zand helemaal wit was en vervolgens hebben ze er hun eigen zandtekening mee gemaakt. Dat je ook naar buiten kon om les te geven hadden ze nog nooit echt gedaan. De kinderen vonden het geweldig. Na nog wat spelletjes en liedjes zijn we weer terug gegaan naar boven. De stoerste uit de klas zei dat we een andere weg terug namen want daar was meer schaduw. Nou van die schaduw heb ik niet veel gemerkt. We moesten aan één stuk klimmen! En echt heel steil, ik had het nog niet zo zwaar gehad. Ik moest zelfs een meisje van 10 steeds om hulp vragen omdat ik gewoon niet wist waar ik mijn voeten en handen moest zetten haha. En die kinderen doen het ongeveerd rennend. Die springen als aapjes van de ene naar de andere kant enz. Na nog heel wat trappen te hebben geklommen leek het wel alsof deze trip nog zwaarder was dan die van Seri naar Mahia.. Maar weer een enorm voldaan gevoel!
Lekker gegeten in het ouderlijk huis van Tante Mary en rond 16.00 uur waren we thuis en hebben we lekker niks gedaan..

Weer een mooie week gehad dus, nog één weekje te gaan! Deze week komt de tante van Oriana, ze had er al moeten zijn maar het kon niet vanwege de vulkaan. We nemen afscheid op de scholen en pakken onze spullen weer in.

Volgende week dus mijn laatste verslag! Tot dan. Amatoo