Ambon Manise
Door: karlien
Blijf op de hoogte en volg Karlien
20 Maart 2010 | Indonesië, Batavia
Inmiddels zijn we echt al gewend aan alle gewoontes op Ambon. Toch irriteren we ons er stiekem nog steeds aan als er bijvoorbeeld niet wordt gecommuniceerd. Zo kwamen we afgelopen maandag op onze stageschool aan, de junior highschool SMP 14. Maar ze hadden ons niet verwacht. Dit was blijkbaar niet goed doorgegeven. Daarom hebben we toen maar een ochtendje geobserveerd. Tussen neus en lippen door had de leerkracht de kinderen verteld goed mee te doen, hadden we uiteindelijk nog geen goed beeld van deze school. Deze kregen we woensdag wel te zien. Kim en ik waren al om kwart over 7 ’s ochtends op stage om les te geven. We hadden een aantal stellingen voorbereid waarover de kinderen samen gingen debatteren. Dit is goed voor hun Engels en de school had aangegeven dat ze graag hadden dat de leerlingen veel zouden praten of presenteren. De kinderen waren laaiend enthousiast en gingen hun argumenten voorbereiden. De stellingen gingen vooral over het milieu. Bijvoorbeeld: Ambon zal nooit schoon worden.
Doordat ze zo enthousiast waren was er niet zoveel orde, maar er was wel goed resultaat. Alleen was de leerkracht het hier niet zo mee eens. Deze leerkracht geeft ons ook geen hand omdat we meiden zijn……….. Beetje jammer maar daar hadden we ons al bij neergelegd.
Tijdens de les werden sommige kinderen hard geknepen omdat ze moesten opletten, ze hadden gewoon tranen in hun ogen! Kim heeft hier een stokje voor gestoken en verteld dat het onze les was en dat we dat liever niet hadden.
Aan de andere kant, zij zijn niet anders gewend dit is hun manier. Al keur ik het natuurlijk niet goed!
Verder hebben we ook nog les gegeven over de kringloop, de kinderen mochten zelf een kringloop van iets verzinnen. Dit konden ze aardig goed!
Ze weten echt wel veel van het milieu af. Zo werd me deze week verteld dat in 1980 Ambon de prijs kreeg voor schoonste stad in Indonesië. Mijn mond viel open. Wat een oorlog allemaal niet kan aanrichten plus dat er natuurlijk veel meer in plastic wordt verpakt. Maar de mensen weten dus wel hoe het moet.
Tussendoor stage hebben we natuurlijk weer veel leuke dingen gedaan! Zo ben ik maandag middag met de Kim, Irene en de ouders van Kim naar Santai Beach geweest. Dit ligt bij Latuhalat, het is een mooi rustig strand dus we konden gewoon in bikini liggen. Lekker gezwommen en gesnorkeld, totdat het ging regenen.
Volgens mij is Ambon zich aan het voorbereiden op het regenseizoen. Deze week hebben we al veel regen gezien. Niet hele dagen maar als het regent, regent het ook flink hard. Al het vuil spoelt mee naar één plek en de riolen lopen vol. Soms koelt het een beetje af maar vaak wordt het ook benauwd. Ik denk dat we nog wel meer regen zullen gaan zien. Toch maar een paraplu kopen dan? Ook handig tegen de zon als het weer te warm is ;)
Dinsdag hadden we twee taxi’s besteld bij het hotel Amboina waar de ouders verbleven. We gingen een rondje rond het eiland doen. Natuurlijk vertrokken we drie kwartier later maar het was het wachten waard!
Als eerst reden we naar Soya, dit is de hoogste berg van Ambon. Ook al is hij maar 1500 meter hoog, het leek wel de Mount Everest. Via smalle weggetjes waren we bijna op het hoogste punt aan gekomen. Dit is ook het punt waar de familie Sohilait nog een huis heeft staan waar we ook in konden wonen. Ben blij dat we dat niet hebben gedaan. Vind het maar niks al dat gekronkel naar boven.
De auto kwam stil te staan en we moesten lopend verder om echt het hoogste punt te bereiken. Er werd verteld dat daar ook een waterbron is, als je dit water op je gezicht smeert blijf je voor eeuwig jong. Jaja, dat hadden we al vaker gehoord. Er is wel veel wonder water dan hier op Ambon…. haha.
Het was maar even lopen werd er verteld, we moesten trappen op klimmen die niet zo lekker liepen. De treden waren net iets te hoog. Maar we hebben weer iets aan sport gedaan en onze kuiten hebben het gevoeld.
Eindelijk uitgeput boven gekomen was er een prachtig uitzicht over Ambon. Er was één stenen stoeltje in het midden van het plaatsje. Vroeger werd hier altijd vergaderd en het hoofd mocht daar dan op zitten zodat iedereen hem kon zien. Nu is er internet en hoeven ze niet meer die hele steile berg op om te vergaderen.
Een paar treden hoger was de waterbron. Waar dan? Zeiden we. We zagen een klein kruikje met een schoteltje als deksel erop. Wel schattig om te zien maar ik had me toch iets anders voorgesteld bij een waterbron. Uiteindelijk wel het water op mijn gezicht gesmeerd, nu maar hopen dat ik er voor eeuwig jong uit blijf zien…..
Vervolgens gingen we weer naar langs de andere kant van de berg naar beneden en met de auto verder richting Passo. Onderweg kwamen we langs Hakurila, een rustig strandje met kiezelstenen. Even gestopt om wat foto’s te maken zoals we dit vaker deden deze reis.
In Passo aangekomen was het tijd om te lunchen. Weer lekker natuurlijk!
Daarna zijn we het eiland overgestoken naar Hila. Het rechter deel van het eiland hebben we al vaker gezien omdat we daar vaak naar strand gaan.
In Hila staat het ford Amsterdam (benteng Amsterdan). Jammer genoeg is het niet in de oude staat en helemaal gerenoveerd. Maar wel mooi om weer iets te zien wat met Nederland te maken heeft.
Langs de kust, met af en toe een tussenstop om mooie foto’s te schieten, zijn we doorgereden naar Allang. Van te voren was er één chauffeur geweest die had aangegeven dat we niet helemaal rond konden vanwege de weg. Maar de andere chauffeur zei van wel. We zien het wel, zeiden we toen. En dat hebben we geweten. De weg was helemaal opgebroken, nouja eigenlijk was er geen weg meer maar een steil stuk naar beneden met allemaal stenen. Wij vonden dit maar niks natuurlijk en schreeuwden het uit. Op dat moment kwam er ook nog een tegenligger. Die chauffeur zal wel gek van ons geworden zijn, het enige wat hij hoorde was: hati hati, plan plan! (voorzichtig en rustig aan!)
Gelukkig is het goed gekomen en zijn we niet de zee in gereden. Op het strand van Allang hebben we even kunnen relaxen, lekker gezwommen en mango’s gegeten.
We kwamen daar een mevrouw tegen die met een Pentury is getrouwd. Ze kon wat familie uit Assen opnoemen en wist wel iets van de familie in Zeeland. Wel grappig!
Pas toen we het strand afreden kwam er iemand naar ons toe die zei dat we moesten betalen. Nu zijn we daar niet te beroerd voor, maar ze hadden geen tickets en ze kwamen pas achteraf. Vast omdat we buitenlanders zijn, dit gebeurt ons best vaak. Tegenwoordig vragen we om een ticket en als ze dat niet hebben dan betalen we niet.
Rond half 8 waren we ’s avonds weer thuis, moe maar voldaan. Wat een prachtige natuur hadden we onderweg gezien! Heel veel groen. Ik heb nu eigenlijk ook een heel ander beeld van het eiland Ambon dan alleen maar van de stad Ambon. Leuk!
Donderdag waren we weer naar stage gegaan, maar ze waren vergeten te vertellen dat er één les uitviel omdat zij een toets hadden. Talitha en ik konden dus weer terug. We hebben maar even boodschappen gedaan in Amplaz en zijn toen naar huis gegaan.
’s Avonds waren we uitgenodigd bij de burgemeester om te komen eten, samen met de Nederlandse doktoren die hier voor twee weken verblijven. Hij woont vlakbij ons. Alle hoge piefen waren aanwezig. Een heel mooi huis, beetje kitscherig ingericht maar het zag er super uit.
Na de speech van Oriana konden we aanvallen op het buffet. Voor het eerst heb ik het vlees gegeten wat ik zo lekker vind! Het eten hadden we amper binnen en meteen werden we uitgenodigd om een liedje te zingen. It’s ok zei Ireen (onze begeleidster) Nee het is niet ok want wij wilden liever niet zingen, maar vooruit we hebben het liedje ‘k Heb een tante uit Ambon en die komt’ gezongen. Het sloeg wel aan want ze konden allemaal de gebaren en geluiden erbij doen.
Daarna hebben we de poco-poco gedanst. Een dansje dat bestaat uit een paar verschillende stapjes en deze telkens herhaalt. Echt een leuke dans! En een lol dat ze daarmee hebben. Heerlijk.
Om 11 uur werd er wel verteld dat het tijd was om naar huis te gaan.. dit waren we dan weer niet gewend het feestje duurde niet tot ’s nachts haha.
Talitha had die week ervoor een grote blaar opgelopen. Ze stapte van een scooter af en kwam met d’r been tegen de uitlaat. Het was al een paar keer open gegaan en het bleek dus best erg te zijn. Één van de Nederlandse doktoren had er even naar gekeken die avond en vertelde dat we echt naar het ziekenhuis moesten.
De volgende dag zijn we naar het ziekenhuis in Passo geweest, daar werken de Nederlandse doktoren. Zij hebben het goed schoon gemaakt en verbanden meegegeven. Het is een erge brandwond en ze heeft geluk dat er nog geen infectie bij is gekomen. Gelukkig maar!
Die avond waren we ook uitgenodigd voor een feestje in het Baguala resort tussen Passo en Natsepa in. Dit was het afscheidsfeestje voor de doktoren want deze zijn vandaag vertrokken. Weer de poco-poco gedanst, gegeten en veel gelachen.
Het lijkt wel of ik alleen maar eet hier, al valt dat best wel mee hoor haha.
Al komt Alfaro z’n nicht hier net binnen en verteld me even recht door zee dat ik er dikker uit zie dan vorige keer…………. Daar kan ik het dan weer mee doen de komende zes weken op Ambon ;).
Vanochtend zijn ook de ouders van Kim en Oriana vertrokken voor een paar dagen naar Bali en dan naar huis. Wat een gezellige tijd hebben we gehad! Volgende week komt de moeder van Lida, Els van het micmec en tante Mary. Dus weer nieuwe gezichten!
Gelukkig is het daar ook weer lekkerder weer toch? Ik volg het nieuws af en toe een beetje. Maar het is wel lastig. Leuk om jullie berichtjes elke keer weer te lezen :)
Xx en liefs!
Doordat ze zo enthousiast waren was er niet zoveel orde, maar er was wel goed resultaat. Alleen was de leerkracht het hier niet zo mee eens. Deze leerkracht geeft ons ook geen hand omdat we meiden zijn……….. Beetje jammer maar daar hadden we ons al bij neergelegd.
Tijdens de les werden sommige kinderen hard geknepen omdat ze moesten opletten, ze hadden gewoon tranen in hun ogen! Kim heeft hier een stokje voor gestoken en verteld dat het onze les was en dat we dat liever niet hadden.
Aan de andere kant, zij zijn niet anders gewend dit is hun manier. Al keur ik het natuurlijk niet goed!
Verder hebben we ook nog les gegeven over de kringloop, de kinderen mochten zelf een kringloop van iets verzinnen. Dit konden ze aardig goed!
Ze weten echt wel veel van het milieu af. Zo werd me deze week verteld dat in 1980 Ambon de prijs kreeg voor schoonste stad in Indonesië. Mijn mond viel open. Wat een oorlog allemaal niet kan aanrichten plus dat er natuurlijk veel meer in plastic wordt verpakt. Maar de mensen weten dus wel hoe het moet.
Tussendoor stage hebben we natuurlijk weer veel leuke dingen gedaan! Zo ben ik maandag middag met de Kim, Irene en de ouders van Kim naar Santai Beach geweest. Dit ligt bij Latuhalat, het is een mooi rustig strand dus we konden gewoon in bikini liggen. Lekker gezwommen en gesnorkeld, totdat het ging regenen.
Volgens mij is Ambon zich aan het voorbereiden op het regenseizoen. Deze week hebben we al veel regen gezien. Niet hele dagen maar als het regent, regent het ook flink hard. Al het vuil spoelt mee naar één plek en de riolen lopen vol. Soms koelt het een beetje af maar vaak wordt het ook benauwd. Ik denk dat we nog wel meer regen zullen gaan zien. Toch maar een paraplu kopen dan? Ook handig tegen de zon als het weer te warm is ;)
Dinsdag hadden we twee taxi’s besteld bij het hotel Amboina waar de ouders verbleven. We gingen een rondje rond het eiland doen. Natuurlijk vertrokken we drie kwartier later maar het was het wachten waard!
Als eerst reden we naar Soya, dit is de hoogste berg van Ambon. Ook al is hij maar 1500 meter hoog, het leek wel de Mount Everest. Via smalle weggetjes waren we bijna op het hoogste punt aan gekomen. Dit is ook het punt waar de familie Sohilait nog een huis heeft staan waar we ook in konden wonen. Ben blij dat we dat niet hebben gedaan. Vind het maar niks al dat gekronkel naar boven.
De auto kwam stil te staan en we moesten lopend verder om echt het hoogste punt te bereiken. Er werd verteld dat daar ook een waterbron is, als je dit water op je gezicht smeert blijf je voor eeuwig jong. Jaja, dat hadden we al vaker gehoord. Er is wel veel wonder water dan hier op Ambon…. haha.
Het was maar even lopen werd er verteld, we moesten trappen op klimmen die niet zo lekker liepen. De treden waren net iets te hoog. Maar we hebben weer iets aan sport gedaan en onze kuiten hebben het gevoeld.
Eindelijk uitgeput boven gekomen was er een prachtig uitzicht over Ambon. Er was één stenen stoeltje in het midden van het plaatsje. Vroeger werd hier altijd vergaderd en het hoofd mocht daar dan op zitten zodat iedereen hem kon zien. Nu is er internet en hoeven ze niet meer die hele steile berg op om te vergaderen.
Een paar treden hoger was de waterbron. Waar dan? Zeiden we. We zagen een klein kruikje met een schoteltje als deksel erop. Wel schattig om te zien maar ik had me toch iets anders voorgesteld bij een waterbron. Uiteindelijk wel het water op mijn gezicht gesmeerd, nu maar hopen dat ik er voor eeuwig jong uit blijf zien…..
Vervolgens gingen we weer naar langs de andere kant van de berg naar beneden en met de auto verder richting Passo. Onderweg kwamen we langs Hakurila, een rustig strandje met kiezelstenen. Even gestopt om wat foto’s te maken zoals we dit vaker deden deze reis.
In Passo aangekomen was het tijd om te lunchen. Weer lekker natuurlijk!
Daarna zijn we het eiland overgestoken naar Hila. Het rechter deel van het eiland hebben we al vaker gezien omdat we daar vaak naar strand gaan.
In Hila staat het ford Amsterdam (benteng Amsterdan). Jammer genoeg is het niet in de oude staat en helemaal gerenoveerd. Maar wel mooi om weer iets te zien wat met Nederland te maken heeft.
Langs de kust, met af en toe een tussenstop om mooie foto’s te schieten, zijn we doorgereden naar Allang. Van te voren was er één chauffeur geweest die had aangegeven dat we niet helemaal rond konden vanwege de weg. Maar de andere chauffeur zei van wel. We zien het wel, zeiden we toen. En dat hebben we geweten. De weg was helemaal opgebroken, nouja eigenlijk was er geen weg meer maar een steil stuk naar beneden met allemaal stenen. Wij vonden dit maar niks natuurlijk en schreeuwden het uit. Op dat moment kwam er ook nog een tegenligger. Die chauffeur zal wel gek van ons geworden zijn, het enige wat hij hoorde was: hati hati, plan plan! (voorzichtig en rustig aan!)
Gelukkig is het goed gekomen en zijn we niet de zee in gereden. Op het strand van Allang hebben we even kunnen relaxen, lekker gezwommen en mango’s gegeten.
We kwamen daar een mevrouw tegen die met een Pentury is getrouwd. Ze kon wat familie uit Assen opnoemen en wist wel iets van de familie in Zeeland. Wel grappig!
Pas toen we het strand afreden kwam er iemand naar ons toe die zei dat we moesten betalen. Nu zijn we daar niet te beroerd voor, maar ze hadden geen tickets en ze kwamen pas achteraf. Vast omdat we buitenlanders zijn, dit gebeurt ons best vaak. Tegenwoordig vragen we om een ticket en als ze dat niet hebben dan betalen we niet.
Rond half 8 waren we ’s avonds weer thuis, moe maar voldaan. Wat een prachtige natuur hadden we onderweg gezien! Heel veel groen. Ik heb nu eigenlijk ook een heel ander beeld van het eiland Ambon dan alleen maar van de stad Ambon. Leuk!
Donderdag waren we weer naar stage gegaan, maar ze waren vergeten te vertellen dat er één les uitviel omdat zij een toets hadden. Talitha en ik konden dus weer terug. We hebben maar even boodschappen gedaan in Amplaz en zijn toen naar huis gegaan.
’s Avonds waren we uitgenodigd bij de burgemeester om te komen eten, samen met de Nederlandse doktoren die hier voor twee weken verblijven. Hij woont vlakbij ons. Alle hoge piefen waren aanwezig. Een heel mooi huis, beetje kitscherig ingericht maar het zag er super uit.
Na de speech van Oriana konden we aanvallen op het buffet. Voor het eerst heb ik het vlees gegeten wat ik zo lekker vind! Het eten hadden we amper binnen en meteen werden we uitgenodigd om een liedje te zingen. It’s ok zei Ireen (onze begeleidster) Nee het is niet ok want wij wilden liever niet zingen, maar vooruit we hebben het liedje ‘k Heb een tante uit Ambon en die komt’ gezongen. Het sloeg wel aan want ze konden allemaal de gebaren en geluiden erbij doen.
Daarna hebben we de poco-poco gedanst. Een dansje dat bestaat uit een paar verschillende stapjes en deze telkens herhaalt. Echt een leuke dans! En een lol dat ze daarmee hebben. Heerlijk.
Om 11 uur werd er wel verteld dat het tijd was om naar huis te gaan.. dit waren we dan weer niet gewend het feestje duurde niet tot ’s nachts haha.
Talitha had die week ervoor een grote blaar opgelopen. Ze stapte van een scooter af en kwam met d’r been tegen de uitlaat. Het was al een paar keer open gegaan en het bleek dus best erg te zijn. Één van de Nederlandse doktoren had er even naar gekeken die avond en vertelde dat we echt naar het ziekenhuis moesten.
De volgende dag zijn we naar het ziekenhuis in Passo geweest, daar werken de Nederlandse doktoren. Zij hebben het goed schoon gemaakt en verbanden meegegeven. Het is een erge brandwond en ze heeft geluk dat er nog geen infectie bij is gekomen. Gelukkig maar!
Die avond waren we ook uitgenodigd voor een feestje in het Baguala resort tussen Passo en Natsepa in. Dit was het afscheidsfeestje voor de doktoren want deze zijn vandaag vertrokken. Weer de poco-poco gedanst, gegeten en veel gelachen.
Het lijkt wel of ik alleen maar eet hier, al valt dat best wel mee hoor haha.
Al komt Alfaro z’n nicht hier net binnen en verteld me even recht door zee dat ik er dikker uit zie dan vorige keer…………. Daar kan ik het dan weer mee doen de komende zes weken op Ambon ;).
Vanochtend zijn ook de ouders van Kim en Oriana vertrokken voor een paar dagen naar Bali en dan naar huis. Wat een gezellige tijd hebben we gehad! Volgende week komt de moeder van Lida, Els van het micmec en tante Mary. Dus weer nieuwe gezichten!
Gelukkig is het daar ook weer lekkerder weer toch? Ik volg het nieuws af en toe een beetje. Maar het is wel lastig. Leuk om jullie berichtjes elke keer weer te lezen :)
Xx en liefs!
-
20 Maart 2010 - 16:55
Uncle Alfaris:
Astaganaga...
Een uit kluit gewassen hollander....
Maar in ieder geval gezond..toch
Maar bij thuiskomst wil ik wel een cursus poco2 dans...
en wéér het hele eiland doorgereist....nou,nou..
ben echt jaloers or... -
21 Maart 2010 - 13:56
Fransgall:
jaa die rit,via Hukurila, is zoooo mooi he :D je daalt allemaal bergen/heuvels af en het lijkt maar niet op te houden.... en Allang is groot, zelfs de begraafplaats is echt immens! maar jemig, is de weg nog steeds niet gemaakt? hahaha zonde
is éen van de doktoren trouwens Rachelle? een moluks meisje uit Nederland van onze leeftijd? die is daar nu ook 2 weken om te opereren in het ziekenhuis van Tulehu. Misschien zie je haar nog wel, is een erg leuke meid!
nou tot het volgende verhaal en tijdens de volgende familymeeting zorg jij voor het entertainen dmv poco² enje liedjes he!! hahaha
xxxxx -
21 Maart 2010 - 17:01
Tante Debora:
Leuk weer om je verhaal te lezen. En prachtige foto's!Wat genieten jullie daar op Ambon.We zullen je wel missen op de verjaardag van Theo en Niels. Maar als je in mei thuiskomt ben jij aan de beurt! GROETJES VAN:
FAM. VAN ALPHEN. -
21 Maart 2010 - 19:02
Rian:
Hee Kar!
Wat een leuk verhaal weer! Ik zie 't al voor me: jij gillend in die auto terwijl je naar beneden scheuren over die weg hahaha. Nou, spreek je snel weer!
xxxxx -
22 Maart 2010 - 20:52
Jessica:
Hey Kar!
Ik heb weer genoten van je verhalen hoor!! Keurig allemaal! Ben heel benieuwd naar alle foto's die je gemaakt hebt. Die moeten we dan maar eens doornemen onder het genot van een pizzaatje in domburg... Veel plezier verder!
x Jes -
22 Maart 2010 - 20:56
Naïr:
Hoi lieve Karlien!
Ik heb deze week aan mama gevraagd waarom ik je al lang niet gezien heb. Ik mis je wel hoor! Hopelijk kom je snel weer met me spelen als je weer thuis bent!
Kusje, Naïr -
22 Maart 2010 - 21:21
Lisanne:
Helaa Kar!
Jeetje wat een belevenissen allemaal zeg. Nou als je thuis komt kan je je zo opgeven voor x factor of idols..of iets in die richting..want dan heb je zo te lezen genoeg kunnen oefenen! Ennee..volgens mij vervelen jullie jezelf nooit, dus waarschijnlijk heb je nog niet veel gekaart met het kaartspelletje van hier...veel plezier nog! xxx -
23 Maart 2010 - 17:52
Rita & Kees:
Ha die KARLIEN.
Geweldig om te lezen wat je allemaal meemaakt.Leuk om allemaal
nieuwe mensen te ontmoeten.Wel goed oppassen he!
Heel veel plezier nog en veel liefs van de meulmeestertjes. -
27 Maart 2010 - 19:38
Ko En Els:
Hey Karlien,
Leuk om je verhalen te lezen, we weten nu ook hoe het er in het echt uit ziet daar op Ambon. We hebben er twee heerlijke weken gehad en zullen deze reis en alle indrukken niet snel vergeten.
Veel succes nog de komende 5 weken en geniet ervan.
Groetjes, Ko en Els
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley